Retencja jest fazą leczenia ortodontycznego. Na czym polega i dlaczego jest taka istotna? Tym właśnie tematem zajmiemy się w dzisiejszym wpisie.
Retencja zębów – co to takiego?
Retencja jest ostatnim etapem leczenia ortodontycznego. Trzeba bowiem wiedzieć, że leczenie ortodontyczne, służące skorygowaniu wad zgryzu, jest złożonym, kilkuetapowym procesem. Rozpoczyna się od konsultacji, podczas której lekarz przeprowadza wywiad z Pacjentem oraz szczegółową diagnostykę. To pozwala mu określić charakter wady zgryzu i zaproponować odpowiednie do niej metody leczenia.
Samo leczenie odbywa się z reguły za pomocą aparatu ortodontycznego, stałego lub ruchomego. Pacjent nosi go na zębach, a aparat stopniowo przemieszcza je na odpowiednie miejsca. To długotrwały proces, który u dzieci trwa około 12-18 miesięcy, a u dorosłych dłużej.
Ale zdjęcie aparatu po upływie tego czasu nie oznacza, że leczenie jest już zakończone. Ostatnią fazą, jak już powiedzieliśmy, jest właśnie retencja, czyli leczenie stabilizujące. Służy ono utrwaleniu efektów leczenia i ustabilizowaniu wyleczonego zgryzu.
Dlaczego retencja jest potrzebna?
Działające w organizmie mechanizmy sprawiają, że jeśli powstaną jakieś nagłe zmiany, organizm samodzielnie dąży do przywrócenia poprzedniego stanu. Również zęby po leczeniu ortodontycznym mogą dążyć do tego, by wrócić do wcześniejszego, nieprawidłowego ułożenia. Szczególne zagrożenie istnieje w przypadku dorosłych Pacjentów, ponieważ tendencja do odwracania efektów leczenia jest większa w przypadkach, kiedy wada zgryzu utrzymywała się przez długie lata. Aby tak się nie stało i efekt leczenia nie został zniweczony, potrzebna jest właśnie retencja.
Jak przeprowadza się retencję zębów?
Leczenie stabilizujące przeprowadzane jest również za pomocą specjalnego aparatu. W tym przypadku jest to aparat retencyjny. Lekarz wybiera go dla każdego Pacjenta indywidualnie, biorąc przy tym pod uwagę długość leczenia, napotkane w jego trakcie trudności, charakter wady zgryzu i styl życia Pacjenta.
Retencja może być stała bądź ruchoma. Stały aparat retencyjny ma formę drucika lub włókna szklanego przyklejonego na wewnętrzną stronę górnych i dolnych zębów. Ponieważ znajduje się na wewnętrznej stronie, nie jest widoczny – dzięki temu nie zaburza estetyki zębów. Może jednak być pewnym utrudnieniem w higienie jamy ustnej.
Retencję ruchomą przeprowadza się za pomocą aparatu w postaci przezroczystej nakładki lub akrylowej płytki. Można go swobodnie zakładać i zdejmować, ale żeby leczenie stabilizujące przyniosło dobry rezultat, musi znajdować się na zębach przez wymaganą ilość czasu.
Jak długi to czas? W początkowym okresie aparat powinien być noszony prawie przez całą dobę, konkretnie przez 20 godzin dziennie. Zdejmuje się go tylko do jedzenia i picia ciepłych napojów oraz mycia zębów. Po upływie pewnego czasu retencję można już ograniczyć do stosowania aparatu tylko w nocy. W kolejnej fazie leczenia stabilizującego aparat zakłada się już tylko raz na jakiś czas (na przykład na jedną noc w tygodniu) w celu skontrolowania stabilności ustawienia zębów.
